Frédérique Huydts

Geplaatst op maandag 17 april 2006 @ 16:26 , 1752 keer bekeken

De dood van Frédérique Huydts heeft Haye van der Heijden dubbel geschokt. Na Sylvia Millecam verliest hij voor de tweede keer een vriendin aan kanker. Hij vertelt over dat afschuwelijke veel te vroege afscheid. 'Die stralende lach op haar sterfbed vergeet ik nooit meer.'

De dood van Frédérique Huydts heeft een schok teweeg gebracht in de toneel- en televisiewereld. Vele collega's rouwen om de veel te vroeg overleden actrice met haar betoverende lach. Met name Haye van der Heijden zal die lach nooit meer vergeten. Hij was een van de laatsten die haar in het ziekenhuis bezocht. 'Ze lag prachtig in haar bed en had zelfs een glans in haar ogen,' vertelde Haye in het programma van Frank Awick bij de Amsterdamse televisiezender AT5. 'Ze had vrede met de dood. Dat zei ze toen ik twee dagen voor haar overlijden bij haar op bezoek was in het ziekenhuis. De afgelopen anderhalf jaar was ze hoofdzakelijk boos vanwege de kanker. Dat riep ze ook voortdurend: 'Ik ben kwaad, ik word genaaid!"
Haye verliest voor de tweede keer een vriendin aan kanker. In augustus 2001 overleed zijn ex-vriendin Sylvia Millecam aan borstkanker. Bij haar uitvaart hield Haye een zeer emotionele toespraak omdat volgens hem 'prutsers uit het alternatieve circuit' haar op het verkeerde been hadden gezet en haar hadden weggehouden uit de reguliere zorg. 'We hadden Sylvia aan haar haren naar een ziekenhuis moeten slepen,' sprak hij destijds in het uitvaartcentrum. Haye was, en is nog altijd, woedend op Jomanda en consorten, bij wie Sylvia hulp had gezocht.

Moe
Nu, vierenhalf jaar later, werd hij wederom geconfronteerd met een vriendin die getroffen werd door die afschuwelijke ziekte. In tegenstelling tot Sylvia bezocht Frédérique wel de reguliere artsen en liet ze het alternatieve circuit links liggen. Daar was Frédérique te nuchter voor. Haye volgde de ontwikkeling van haar ziekte de afgelopen anderhalf jaar, vanaf het moment dat bij Frédérique darm kanker werd ge- constateerd, op de voet. Tot het eind bleef hij haar steunen. De laatste keer dat hij haar sprak, was op zaterdag, twee dagen voor haar dood. 'In het ziekenhuis was ze overwegend moe,' aldus Haye. 'Ze zei opeens: 'Ik heb het wel gehad. Ik geloof het wel. "
Haye verliest niet alleen een goede vriendin, maar ook een geweldige actrice die veelvuldig in zijn toneelstukken speelde. Frédérique was bijvoorbeeld in vier toneelversies te zien van het stuk Mussen en Zwanen. 'Ik denk datje haar het beste een natuurtalent kunt noemen,' vervolgt Haye. 'Ze was ie- mand die de tekst leerde en daar dan vervolgens heel natuurlijk mee omging. Acteren was voor haar geen ingewikkeld ding. De vrees dat ze ergens doorheen moest, om te komen waar ze wilde komen, had ze niet. Ze had een natuurlijke wijze van praten en bewegen. Als ze dacht: Ik praat nu en ik beweeg nu, dan zag dat er altijd heel natuurlijk uit. En dat is heel bijzonder. Dat heeft niet iedereen.'

Stardom op sterfbed
Haye: 'We wisten dat de dood aanstaande was. Dat wist zij ook. Ik wist dan ook zeker dat het die zaterdag voor haar dood de laatste keer zou zijn dat ik haar zou zien. Men, de artsen, vertelde ons: 'Het is een kwestie van dagen, jullie mogen even bij haar langs.' Het was erin en eruit. Ik denk dat het hele bezoek misschien tien minuten heeft geduurd. Ze was doodmoe. Ik had me voorbereid op iets vreselijks. Maar dat viel ontzettend mee. Ze lag daar onwaarschijnlijk mooi te wezen. Hoe iemand dat voor elkaar krijgt, twee dagen voor haar dood, begrijp ik nog niet. Ze lag prachtig in haar bed en had zelfs een glans n haar ogen.
Stardom op het sterfbed... ik vind dat een romantisch soort stardom, om er op je sterfbed nog zo geweldig uit te zien. En dat had alles had niets met make-up te maken. Dat was dus voor de bezoekers heel prettig. Die stralende lach, die ze ook op haar sterfbed liet zien, vergeet ik nooit meer. Zo zal ik me haar altijd blijven herinneren.'

Bron: Privé